Nasz profil

   

Jesteśmy Szkołą przyjazną uczniom, rodzicom i środowisku lokalnemu, bezpieczną, fachowo i sprawnie zarządzaną, stymulującą rozwój młodzieży i przeciwdziałającą wykluczeniu społecznemu, opartą na profesjonalizmie, 

-           nowoczesną, bo działającą w oparciu o nowoczesne formy i środki działania,

-           tradycyjną, bo opartą o tradycyjne wartości, szacunek i przywiązanie do   

             dziedzictwa narodowego, historii i kultury,

-           umiejącą radzić sobie z problemami i wyzwaniami,

-           otwartą na świat.

      Wychowujemy człowieka poszukującego pozytywnych wartości, rozszerzającego swoje zainteresowania, posiadającego wiedzę na najwyższym poziomie, przygotowanego do życia w społeczeństwie"

 Tradycją szkoły są prowadzone na wysokim poziomie imprezy i uroczystości szkolne, w tym uroczystości cykliczne:

-           ślubowanie klas pierwszych,

-           Święto Patrona Szkoły,

-           Dni Europejskie ,

-           Dzień Rodziny (Mamy i Taty),

-           Dzień Dziecka - Dzień Sportu ,

-           Wigilie ,

-           Jasełka ,

-           Spektakle profilaktyczne ,

-           Akademie rocznicowe i okolicznościowe

 

            Edukacja wczesnoszkolna sprzyja wszechstronnemu rozwojowi osobowości dziecka i przygotowuje je skutecznie do systematycznej nauki , do samokształcenia i samorozwoju . 

Ideą przewodnią kształcenia jest ukazanie dzieciom scalonego obrazu świata.

Wymaga to umiejętnej integracji treści i metod w zakresie wszystkich sfer osobowości uczniów , wychodzenia od doświadczeń dzieci a następnie stopniowego ich  poszerzania .Postępowanie takie sprzyja kształtowaniu pojęć , rozwijaniu coraz bardziej złożonych form rozumowania logicznego .

Praca dydaktyczno-wychowawcza jest wielostronną , wieloaspektową działalnością , w której procesy nauczania

I uczenia się oraz wszelkie formy  pracy opiekuńczo-wychowawczej ściśle się ze sobą łączą i zmierzają do ukształtowania osobowości dziecka zgodnie z systemem społecznie pożądanych wartości , poszanowaniem oczekiwań rodziców i potrzeb dzieci.     

               Zajęcia języka polskiego mają na celu ćwiczenie biegłego posługiwania się językiem polskim w mowie i w piśmie. Ta właśnie umiejętność jest potrzebna dziecku, by było ono w stanie skutecznie komunikować się ze światem, w każdym możliwym znaczeniu tego pojęcia.

Kolejne lektury, w tym zwłaszcza poezja, nie stanowią obiektu samego w sobie. Dziecko uczy się jedynie odbioru literatury, wrażliwości, wykorzystania swojej wyobraźni.

Literatura jest jedynie pretekstem dla twórczej aktywności uczniów-przygotowania prac plastycznych i literackich, dramy i temu podobnych.

Zadaniem nauczyciela prowadzącego zajęcia jest maksymalne różnicowanie stosowanych form pracy, tak, aby kolejne były dla niego i dla uczniów istotnym przeżyciem skłaniającym do refleksji nad otaczającym światem.

Bardzo istotne jest wzbudzanie u uczniów motywacji do realizacji zadań wykraczających poza zakres podstawowych wymagań programowych, a w szczególności do poznawania jak najszerszego zestawu lektur i podejmowania własnych prób literackich. Olbrzymią rolę w tym zakresie pełnią indywidualne kontakty nauczyciela z uczniami, wspólne uczestnictwo w życiu kulturalnym szkoły oraz formułowanie atrakcyjnych wymagań nieobowiązkowych i tematów prac samodzielnych zachęcających do dodatkowej pracy.

               Kształcenie historyczne oraz oczekiwanie osiągnięć uczniów w tej dziedzinie ściśle wiąże się z kształceniem językowym. Przyswajanie przez uczniów materiału historycznego odbywa się w drodze komunikacji między nadawcą i odbiorcą-uczeń musi opanować umiejętność sprawnego komunikowania się. Do tego potrzebny jest mu odpowiedni zasób słownictwa i umiejętność wykorzystania go.

               Nauka w klasach 4-6 jest czasem kształtowania kompetencji komunikacyjnych dziecka. Zadaniem edukacji historycznej jest wspieranie tego procesu-budowanie zasobów słownictwa i umiejętności posługiwania się nim. 

Kształcenie historyczne jest dziedziną, w której zmagają się dwa podejścia: jedno uznaje za fundament wszechstronną wiedzę o faktach i zjawiskach historycznych, drugie kładzie nacisk na umiejętność poszukiwania potrzebnych wiadomości, ich interpretacji i uogólniania. W miarę wzrostu zasobów informacji, także historycznej, jaką dysponuje ludzkość, wyraźną przewagę znajduje ten drugi typ podejścia. Znajduje to wyraz w treści podstaw programowych i zadaniach szkoły.

                Edukacja przyrodnicza służy praktycznej realizacji zadań szkoły. Uczniowie powinni uczyć się przede wszystkim obserwowania i wyciągania wniosków z obserwacji, gromadzenia wiedzy, jej klasyfikowania i selekcji.

Nabywanie wiedzy nie może być celem samym w sobie, lecz punktem wyjścia do zdobywania umiejętności praktycznych.

Nauczyciel przyrody współdziała z wychowawcą klasy w zakresie realizacji zadań edukacji prozdrowotnej,  ekologicznej, czytelniczej i medialnej, a także niektórych elementów wychowania do życia w społeczeństwie.

Bardzo ważnym przedmiotem edukacji przyrodniczej jest człowiek, zarówno jako istota biologiczna: myśląca, czująca, posiadająca pewną fizjologię i jako drobny element składowy przyrody na Ziemi, i pyłek wobec bezkresu wszechświata. Różnorodność bloków tematycznych służy, m.in. umożliwieniu dziecku spojrzenia na siebie z tak odmiennych perspektyw.

              Celem działalności edukacyjnej szkoły w zakresie kształcenia matematycznego jest zapewnienie uczniom możliwości przyswojenia podstawowych pojęć i ich prawidłowego rozumienia, jak również rozumienia treści formułowanych przy użyciu tych pojęć. Celem działania szkoły jest również rozwijanie pamięci ucznia, jego wyobraźni, myślenia abstrakcyjnego i logicznego rozumowania.

Nauczyciel musi zatem uwzględnić: kształtowanie umiejętności myślenia i precyzyjnego formułowania wypowiedzi, rozwijanie umiejętności uczniów w zakresie rozumienia tekstów sformułowanych w języku matematyki, rozwijanie umiejętności opisywania w języku matematyki prostych sytuacji, ułatwienie dostrzegania problemów i badania ich w konkretnych przypadkach przez prowadzenie prostych rozumowań matematycznych.

             Edukacja informatyczna to przedmiot nauczania wprowadzony w naszej szkole po raz pierwszy do klas szóstych w 2000 r.. Warunkiem nauczania tego przedmiotu było posiadanie sali komputerowej. Sposób przekazywania wiedzy i umiejętności praktycznej obsługi komputera, oparty został na zasadach nauczania laboratoryjnego. Z tego też tytułu w pierwszym etapie nauki stanowi to poważny problem wynikający z zasady systematycznego przygotowania się do każdych zajęć. Obecnie uczniowie uczą się z podręczników wydawnictwa  'MIGRA". Przyjęliśmy formę sprawdzania wiedzy za pomocą krótkich 10 - minutowych testów. W etapie nauczania elementem zasadniczym praktycznej nauki stanowi umiejętność korzystania z własnych notatek. Wykonywanie kolejnych ćwiczeń realizowane jest na bazie chronologicznie zapisanych w notatkach czynności. Notatki stanowią podstawowe źródło informacji, natomiast od ucznia wymagana jest umiejętność czytania ze zrozumieniem i przetworzenie zadania w sposób praktyczny. Niestety - ta forma nie zawsze się sprawdza. Okazało się, że duża ilość informacji stanowi problem odszukiwania miejsca zapisu, co stanowi potwierdzenie o nie umiejętności korzystania z własnych notatek. Pomoc nauczyciela po zrealizowaniu wspólnych ćwiczeń praktycznych skupia się na udzielaniu wskazówek na bazie notatek ucznia. Należy również zakładać, że uczniowie nie posiadają komputerów w domu np. na 160 uczniów komputer w domu posiada 26 %, uczą się metodą zgodnie z zasadą "prób i błędów". Niestety metoda ta stanowi kolejny problem wynikający z zasady "pracuj powoli i krótko, a efektywnie". W dobie zmian jakie następują w oprogramowaniu oraz sprzęcie każdy nauczyciel musi sobie odpowiedzieć na następujące pytania :

co winien umieć przeciętny uczeń o sprzęcie komputerowym;

 -  jakie zagadnienia należy uwzględnić przy nauczaniu systemów operacyjnych np. MS-DOS, WINDOWS;
 -  na jakich skupić się programach edytorskich;
 -  co z językami programowania kiedy i gdzie rozpocząć naukę;
 -  jakie przyjąć zasady realizacji programu wcześniej założony;
 -  czy nie należy po okresie próbnym dokonać kolejnego podziału grup zgodnie z posiadanymi
  -  możliwościami samokształcenia, chęciami poznania obsługi komputera, nie narażając godności każdeg
    ucznia.

                 Podstawowym celem edukacji technicznej jest wyposażenie uczniów w elementarną orientację ogólnotechniczną.

Drogą do osiągnięcia tego celu jest: doprowadzenie ucznia do poznania i oceniania swoich cech, możliwości i predyspozycji technicznych; organizowanie wielostronnej aktywności technicznej ucznia. Nauczyciel wykorzystuje ponad to wiadomości uczniów zdobyte na innych przedmiotach i traktuje je jako punkt wyjścia do praktycznych działań podejmowanych na lekcjach techniki.

Sama technika pełni rolę usługową, wspomagając realizację różnych przedsięwzięć, szczególnie o charakterze wychowawczym. Realizacja jej specyficznych zadań odbywa się niejako „przy okazji”- zdobywanie wiedzy technicznej powinno jawić się w umysłach dzieci przede wszystkim jako środek do realizacji różnych celów, a dopiero w drugiej kolejności jako cel sam w sobie. 

               Edukacja plastyczna jest bardzo szeroką dziedziną, której zadania obejmują:

-rozbudzenie twórczej postawy wobec siebie i świata;

-rozwijanie wrażliwości oraz umiejętności i zamiłowań  plastycznych;

-wyposażanie uczniów w podstawowe umiejętności w tej dziedzinie.

 Szczególną rolę pełni plastyka, przygotowując i zachęcając dzieci do czynnego uczestnictwa w kulturze.

           Program wychowania fizycznego jest integralną częścią „ Jednolitego programu nauczania...”.Sama istota kultury fizycznej czyni z tego przedmiotu idealne narzędzie realizacji większości zadań, jakie stawia przed szkołą „Podstawa programowa”. 

   Nauczyciel wychowania fizycznego sam określa zakres i sposób kształtowania aktywności fizycznej swoich wychowanków. Czyniąc to, musi mieć świadomość , że spoczywa na nim znaczna część odpowiedzialności za realizację takich kierunków szkoły, jak:

-tworzenie życzliwej atmosfery w szkole i kształtowanie u uczniów umiejętności pozytywnego podejścia do świata;

-rozwijanie umiejętności zespołowego działania;

-kształtowanie szacunku do norm prawnych;

-kształtowanie nawyków higienicznych, w tym nawyku codziennej aktywności fizycznej.